vleermuispulleke

Ik probeer altijd graag nieuwe dingen. Zoals rekbare biais. Had ik nog nooit gebruikt, hoog tijd dus. Toen ze bij Lanalotta (waar ik stof en biais haalde trouwens) zeiden dat je in één keer voor- en achterkant moest stikken kreeg ik een piepkleine paniekaanval. Want als ik eerlijk moet zijn is bij biais mijn bovenkant altijd piekfijn maar langs onder stik ik absoluut niet altijd schoon een millimeterke van het randje hoor. Dus voila, tijd voor een uitdaging. Patroontje gebruikte ik weer niet, ik tekende het patroon over van een pulleke dat ik ooit op een marktje kocht. Ik verkorte de biais met 90% tov de halsrand.

En die biais, dat ging gewoon gelijk niks! Zo leuk! Denk dat het gewoon een pak efficiënter is om biais in 1 keer erop te naaien, wie had dat gedacht!

Verliefd op de beer in de sneeuw

Ik ben verliefd. Ik heb dat zeker niet elke keer als ik iets maak. Maar dus wel bij deze combinatie. Het stofje is een prachtig paneeltje van bambiblauw. De zwarte boordstof en tricot van de kraag haalde ik bij stoffen Pauli. Bij veritas vond ik de paspel en drukknopjes en het patroontje ‘sweater’ vond ik in Knippie nummer 6: december 2015 – januari 2016. Ik werkte het patroon af met boordstof in de taille en aan de mouwen, dus niet helemaal volgens het boekske.

Het feit dat het patroon handig is voor grote hoofden is voor mij een extra reden van verliefdigheid :). Met als surplus dat je kan kiezen hoe je de col doet, helemaal dicht of met een beetje of net veel omslag. Wat kan een mens nog meer willen.

Ben ook zo blij dat ik fotokes kon trekken in de sneeuw.

Wat nog leuker is: mijne zoon is ook verliefd. Hij staat ’s ochtends aan mijn bed met zijn pull met de vraag of hij die mag aandoen. Missie geslaagd. Dus: VEEL FOTOKES!!!

 

Trui met knopen op de schouder

Het komt niet vaak voor dat ik een patroon volledig opvolg. Deze keer is het bijna gelukt ;). Ik maakte een “pulleke” voor mijn mademoiselleke met als patroon “trui met knopen op de schouder” uit het boek stof voor durf-het-zelvers. Het enige wat ik toegevoegd heb is een boord aan de mouwen en onderaan de trui. Vooral omdat ik dat mooier kan afwerken. De stofjes komen van Pauli, de knopjes met een roosje vonden we bij veritas.

Mijn mademoiselle gaat nu naar het eerste leerjaar en ik voel dat ik mijn naaisels wat moet aanpassen. Pinterest is hier weer een enorme hulp in de zoektocht naar kleding voor grotere meisjes. Deze trui vind ik op dat vlak geslaagd: schattig maar toch stoerder dan een kleedje.

Weinig fotokes maar wel véél mademoisellekesliefde voor iedereen!

En de ideetjes in mijn hoofd blijven borrelen. Samen met de meter van dit mademoisselleke broed ik op een plan om een community op poten te zetten “omdat alle vrouwen eigenlijk zussen zijn”.  Maar daarover dus binnenkort meer! Jeej! Ben je toch heel erg nieuwsgierig of geïnteresseerd? Stuur dan een mailtje naar yerasi376@gmail.com

“patattenzak” wordt pulleke

Een tijd geleden zag ik een mooi, recht, okerkleurig kleedje in een etalage. Ik wou het meteen zelf maken met een paar extra accenten. Dus ik kocht een okerkleurig stofje en een “vuil oranje” stofje bij Pauli om een proefversie te maken. Als patroon gebruikte ik een recht T-shirtkleedje dat ik hier had liggen. Kragen en sjaals zijn zo een beetje een verslaving dus ik voegde een breed vallende kraag toe aan het patroon. Ik deed het aan en van een patattenzak gesproken. Dat was echt geen zicht. Rechte kleedjes zijn blijkbaar niet mijn ding. Of toch niet de versie die ik maakte…

Dus het kleedje werd een pulleke. De naad van de mouwboord en de boord onderaan de pull stikte ik binnenstebuiten. Om het toch een persoonlijke toets toe te voegen. Maar helemaal zot was ik er niet van.  Tot mijn man het zag en zei dat het goed was. Dat kan mijn man goed: mij motiveren. Op dat vlak zijn we een super team. Als model en fotograaf zit het helemaal niet goed. Ik moet blijkbaar mezelf zien staan als er een foto wordt getrokken want anders neemt mijn lichaam de meest vreemde poses aan. Ik heb zelfs op pinterest zitten opzoeken hoe je moet staan voor een foto en boots dat dan na in de spiegel. Zot, ik weet het. Vandaar dus ook de bizarre foto van mijn rug…

Uiteindelijk vind ik het echt super leuk om te dragen. Ik denk dat ik me vooral over mijn teleurstelling van het kleedje moest zetten… Bij deze is dat gelukt… Nu alleen nog bedenken wat ik in het okergeel kan maken 🙂