Communie

Ons madammeke doet haar communie en natuurlijk wou ik haar outfit zelf maken. Alleen kwam de communie net op een moment dat mijn energiepijl historisch laag stond, zelfs de energie om achter mijn naaimachine te gaan zitten was er niet. Het stofje lag nochtans al lang klaar (viscose van “see you at six” dat ik kocht bij Lana Lotta) en ook dat het een Jill jurkje zou worden uit la maison victor stond al vast. Dus heb er veel zitten naar staren voor ik eraan begon. En opeens ging het dan toch, op mijn gemakje, zonder haast, stapje per stapje. Terug genieten van het naaien. En gelukkig heb ik er zo van genoten dat ik er energie van kreeg. Zeker als ik ze in het jurkje in het park zag stralen. Ik laat jullie graag meegenieten.

Ah ja, ik paste het patroontje aan, ik maakte het zonder rimpeltjes vooraan. Eigenlijk omdat ik het voorpand ondersteboven had geknipt (eerlijk is eerlijk) maar nu nadien denk ik dat het zo moest zijn :). De biais komt van bij habiba en het stukje effen blauwe stof van bij Pauli. En haar vestje kocht ik bij modemakers.

 

Hilarische uitspraken van onze kleinste

Ons ongewild aan het lachen krijgen, onze kleinste (4 jaar) is daar sterk in. Bij deze laat ik jullie meegenieten:

• Vlak voor de vakantie komt hij vol trots naar mij en trekt me mee naar de auto: “kijk mama ik kan met een steen op je auto tekenen”. Klein flipmomentje gehad toch wel. En ja hoor, de tekening is permanent 😬
• “neen, ik wil niet in de douche, daar regent het altijd!!”
• voelt het hoopje vet net boven de tailleband van mijn broek en zegt opgetogen: “oh mama, hier heb je ook borstjes!”
• bij het spelletje Actionary doet zijn zus een olifant na. Nadien is het ons manneke zijn beurt die eveneens een olifant nadoet. Je weet wel, met een arm door de andere arm dat dan een slurf is enzo. Dus wij zeggen “een olifant!”. “neen!!” roept hij verontwaardigd “een poehoes!!!” Hij knijpt zijn oogjes dicht en zegt gewichtig “een stoute poes”.
• Zijn oudere broer vraagt naar het Spaanse woord voor Tsunami, waarop ik “Tsunami” antwoord. Onze kleinste imiteert dit en stelt dezelfde vraag. Waarop ik hetzelfde antwoord. Zo gaat het even door waarop hij wat boos wordt en zegt, nee mama, “spaans voor TSUNAMIHI!!!!!”. Ik antwoord niet en hij denkt even na en vraagt dan heel liefjes “zal ik een tip geven?” Iets wat hij ook al vaak heeft gehoord in andere spelletjes. Super verbaast dat hij dat concept begrijpt antwoord ik “goed idee!”. Waarop het manneke rechtstaat en mij met de tip van zijn schoen een schopke geeft. Ik kwam niet bij van het lachen.
• “Om te slapen moet je schaapjes tellen” vertelt zijn papa hem. Waarop ons manneke bedenkelijk kijkt en dan gaat van “schaap… schaap… schaap…”

Naar Patagonië reizen met kinderen

Dat deden we deze kerstvakantie. Met onze drie kinderen (7,4 en 3 jaar) naar Chili reizen. Natuurlijk hadden we een beetje gezonde spanning, zou ons dat wel lukken? 24u onderweg? Naar het soms grillige Patagonië? Zouden de excursies die we gepland hadden wel doenbaar zijn met onze minimensjes? Maar naast deze twijfels hadden we er vooral veel zin in. We hadden zin om onze kinderen een stukje van de wereld te laten zien. Zin in natuur en prachtige wilde dieren. Want ik ben heel erg fan van dieren, vooral als ze de vrijheid hebben om te gaan en te staan waar ze willen 🙂 En daarnaast had ik vooral ook enorm veel zin om te ontsnappen uit de dagelijkse routine!

Wat bleek, dat het allemaal super vlot verliep: de vluchten, de excursies en het rondreizen met drie kinderen. De enige die soms wat storend was, was mijne man, en dat vond hij ook van mij. Tja, zo drie weken samen dan moet je wel weer even aanpassen. We moesten allebei wat afstand nemen van het werk, verwachtingen op elkaar afstemmen,… .  Gelukkig vonden we snel weer een evenwicht. Maar dus, ons mannekes deden het geweldig. Zalig om te zien hoe ze op het einde van de reis het hele luchthavencontrole-vliegreisding onder de knie hadden. De meer algemene tips zet ik zeker nog online.

10 jaar geleden verloor ik mijn hart al aan het noorden en centrum van Chili, San Pedro de Atacama, La Serena, Valparaíso, Santiago, Pucón… prachtig, meer dan prachtig eigenlijk. Zo het gevoel dat je elke seconde van de dag met je mond open staat te staren en denkt dat je droomt 🙂

De eerste 10 dagen verbleven we in een appartementje in Reñaca. Het is een geweldige uitvalsbasis om prachtige plekken in de buurt te verkennen. Zowel aan de kust: Viña del Mar,  Concón, Valparaíso als meer in het binnenland: Quillota en Olmué.  We trokken erop uit met de bus, de trein of familie kwam ons ophalen. Want Chili is ook het geboorteland van mijn schoonouders. Ik laat jullie meegenieten van de fotokes, zoals je ziet was het er warm, zo zalig om putteke winter naar putteke zomer te gaan. Echt een aanrader!!

Nadien vlogen we naar Punta Arenas om meteen met de bus door te rijden naar Puerto Natales. Recent is er ook een luchthaven in Puerto Natales. Ik zou wel aanraden om een rechtstreekse vlucht te nemen want dit was wel een zware trip voor de kindjes. De hele dag onderweg. Al bleven ze heel erg positief en knuffelig en lief :). Daar hadden we vooraf de excursies ingepland bij Kipaventour Patagonie. Ze hebben ons geholpen met onze reis en verblijf in Patagonië. Het was super goed geregeld, overal stond vervoer en gids klaar om ons naar de juiste plekken te begeleiden. Elke dag om 7u30 klaarstaan zodat we maximaal konden genieten, en dat deden we, alle vijf samen.

En Puerto Natales was … machtig prachtig. Ik laat de beelden spreken

El Condor pasa … Torres del Paine … Parque Nacional Bernardo O’Higgins

Nadien keerden we terug naar Punta Arenas. Daar vierden we van oud naar nieuw. Met een geweldige excursie naar Isla Magdalena en haar fantastische bewoners.

Op onze terugweg zwom er een dolfijn in de golven van onze boot. Ik heb iets met dolfijnen. Ik vond het super mooi om 2016 zo af te sluiten. Meer nog, ik was aan het huilen van blijdschap bij het zien van deze foto. Zo dankbaar ben ik voor al die momenten.

De andere dagen in Punta Arenas deden we het wat rustiger aan en genoten we van het meest zuidelijke stadje van de wereld.

Nadien trokken we een stukje meer naar het noorden en verbleven we in Puerto Varas. We bezochten Los Saltos Rio Petrohue en vielen achterover van de kracht van het water maar ook van de stenen die stand hielden onder al dat geweld. Het was best wel een lange wandeling van verschillende uren. De kinderen (en wij eigenlijk ook) waanden zich in een oerwoud en genoten van elke ontdekking tussen de bomen.

We beklommen ook vulkaan Osorno maar hij gaf pas op de luchthaven zijn hoogtepunt prijs. Ter plaatse zagen we lavasteen, sneeuw en mist.

Op onze laatste dag in het zuiden trokken we naar het mooie eiland Chiloé. Met de auto op de veerboot rijden was al een mega spektakel voor de kinderen. Ancud  was wat teleurstellend moet ik eerlijk toegeven. We zijn verder gereden tot Punihuil waar we dan weer achterovervielen, door de wind maar ook door de prachtige baaien. Er was veel wind en buien dus op het strand walvissen en dolfijnen spotten was er niet bij. Ik las wel op verschillende blogjes dat dit er wel mogelijk is. En nog steeds maakten we er het beste van 🙂

genieten x 3(000000000000000…)

Ik probeer echt heel erg te genieten van mijn kinderen. Elke leeftijd heeft zo hard zijn charmes en ik probeer elke dag maximaal genieten van al die kleine dingetjes.

Zalig aan mijn 3 jarig manneke vind ik

1. Zijn speelse snoetje en grappige bewegingen. Zoals wanneer hij zijn neusje in de lucht steekt als ik met een zakdoek afkom.
2. Zijn verwondering en energie. Zoals wanneer hij fier vertelt over zijn dagelijkse ontdekkingen. “kijk mama, broer heeft hetzelfde hemdje als mij maar in het blauw!!!! En dat herhaalt hij dan tot ik zijn enthousiasme over zijn ontdekking deel.
3. Zijn enthousiasme zoals wanneer hij trappelt met zijn voetjes van blijdschap.
4. Dat hij niet nadenkt over wat anderen van hem denken. “oefenen” is de hobby van het kleine manneke. Dan wil hij al zijn kleding uitdoen behalve zijn onderbroek en onderlijfje en dan doet hij een soort van turnoefeningetjes. Met gestrekte teentjes en glinsteringen in zijn oogjes.

Zalig aan mijn 4 jarige mannekes vind ik

1. Dat hij al wat stoerder is maar toch nog altijd heel erg genieten van een zetel en de schoot van mama.
2. Zijn onwaarschijnlijke fantasie. Zo komt hij na school vertellen dat hij waarschijnlijk een superheld is. Want wanneer hij zijn ogen dichtknijpt kan hij een trein zien. En andere jongens hebben geen stralende ogen dus daarom is hij een superheld, toch?
3. De schattige oedipale toestanden. Dan komt hij fluisteren in mijn oor: “Mama, wanneer kunnen we verhuizen, gewoon wij tweetjes mama, in een ander huis?” Ik weet niet goed wat antwoorden. Waarop mijn manneke de situatie begrijpt en goed kan inschatten dat zo een verhuis tijd nodig heeft. “Ja mama verhuizen, wij tweetjes, misschien binnen, euhm, 6 keer slapen, gaat dat lukken?” Waarbij hij zichtbaar enthousiast is over zijn plan en het vooruitzicht op onze exclusieve tijd samen.
4. Zijn interesse in de wereld en dat hij met zijn geweldige taaltje en kinderlijke stemmetje op deskundige wijze de werking van het zonnestelsel uitlegt.

Zalig aan mijn 7 jarige meisje vind ik

1. Dat ze helemaal onafhankelijk zichzelf ontwikkeld. Zoals wanneer ze bij het zien van een bepaald rokje met haar ogen draait en zegt: “mama, dat is echt mijn stijl niet meer!”.
2. Dat we andere dingen samen kunnen doen. Zoals naar seriekes kijken en helemaal opgaan in de vraag of het meisje nu voor de zachte, lieve of voor de stoere, coole gast zal kiezen.
3. Praten over jongens. Dat ze me vraagt of ik soms “oelala” denk wanneer ik een andere man zie. “Niet omdat je verliefd bent he mama, gewoon omdat je die wel mooi vindt”. Ik antwoord dat ik dat soms wel heb ja. Waarop ze gniffelend fluistert “ik ook mama”.
4. Haar verantwoordelijkheidsgevoel. Zoals wanneer ik zie dat ze geduldig blijft wanneer ze spelletjes uitlegt aan haar twee jongere broers.

Voila, dat wou ik even delen. Veel liefde voor jullie allemaal!!

blauwe veertjes

Ik heb de afgelopen periode wel vaak achter mijn naaimachine gezeten maar mijn computer vond ik minder interessant. Dit kleedje wou ik toch graag met jullie delen al is het met een minimum aan fotokes. Het froy & dind stofje haalde ik bij habiba. En het patroontje tekende ik over van een kleedje dat ik gekocht had. Ik gebruikte het ook al voor deze okerkleurige versie.

 

Drie ted talks die iedereen moet zien (volgens mij)

Ik heb een nieuwe hobby. Eentje die ik met mijn oude hobby kan combineren. Als ik stof knip of achter mijn naaimachine beluister ik tegenwoordig TED TALKS. Het zijn filmpjes van 15 minuten met concepten, inzichten die het verspreiden waard zijn. Je hebt er een hele boel en mij brengt het meer bij dan tv kijken of radio beluisteren. Het fijne aan ted talks is dat ze vaak onderbouwd zijn met wetenschappelijk onderzoek. Hieronder drie waarvan ik denk dat iedereen er iets kan aan hebben.

• Kristin Neff the space between self-esteem and self compassion
• Kristin Neff verduidelijkt hoe belangrijk het is om goed voor jezelf te zorgen, zeker ook als ouder. Want alleen dan kan je er ook voor anderen zijn. Ze verduidelijkt het en maakt het ook erg concreet zodat je ermee aan de slag kan.
• Amy Morin the secret of becoming mentally strong
• Ze begint het stuk met de vraag, wie van jullie heeft een facebookvriendin met een fantastisch leven waarbij je soms afgunstig wordt? En ze geeft concrete tips hoe je je jezelf sterker kan maken. Geweldige madam die Amy!
• Carol Dwerck: the power of believing that you can improve
• Deze vrouw heeft een aparte manier van spreken maar haar boodschap is enorm. Het geeft een heel andere kijk op leren, ons schoolsysteem, verwachtingen,… . Een must see ook voor alle leerkrachten en directies van scholen. Forwarden die handel 🙂

(om ze te openen moet je op de namen van de dames klikken nvdr)

mijn quotes op een scheurkalender *blink*

Schrijven is nooit echt mijn ding geweest. Zelfs als ik vertel kunnen de woorden mijn gedachtegang soms moeilijk volgen, bij schrijven ging het nog trager. Ook al die gekke regeltjes over d,t,dt heb ik nooit echt nuttig gevonden.

Complimentjes over mijn schrijfsels begon ik te krijgen bij de start van dit blogje. Ongelooflijk leuk is dat… Door die complimentjes durfde ik de stap zetten om voor mamabaas te schrijven, intussen al een jaar. Toen ze bij mamabaas quotes zochten voor hun scheurkalender ging ik meteen aan de slag. Intussen zijn we een paar maanden verder en zag ik de scheurkalender in de standaard boekhandel liggen en was benieuwd of er iets van mij in zou staan. En ja hoor!!!

Ik vond het echt héél erg leuk, zo mijn eigen woorden gedrukt… op papier… in de boekenwinkel… woorden uit ons gezinneke…

Dit ga ik heel erg koesteren. Ik heb er een aantal van mijn quotes uitgehaald (niet allemaal, er moet nog wat te ontdekken zijn ;)) zodat jullie al mee kunnen genieten. Heel de scheurkalender is echt geweldig! Ik heb bij een aantal quotes echt super hard moeten lachen, samen met mijn mademoiselle die intussen ook kan lezen. Plezier voor het hele gezin dus! Ik denk: op het lijstje zetten van de kerstcadeautjes!! Hier kan je hem online bestellen, dat is dan al een to do minder voor in december 😉

Zeg nu zelf, de overige 356 wil je nu toch ook lezen eh!